تجارب دانشجویان پرستاری از موانع آموزش بالینی

زمینه و هدف: آموزش بالینی بخشی مهمّی ازآموزش پرستاری است و بررسی عوامل تهدیدکننده این فرایند بنا به تجارب واقعی دانشجویان ضروری است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تجارب دانشجویان پرستاری از موانع آموزش بالینی انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه کیفی (پدیده شناسی)، از رویکرد پدیده شناسی استفاده شد. جامعه مورد مطالعه شامل دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بودند. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف متشکل از 12 دانشجوی پرستاری انجام شد. روش جمع آوری اطلاعات، مصاحبه عمیق با شرکت کنندگان بود. اطلاعات با روش کلایزی مورد تحلیل قرار گرفتند. روایی و پایایی مطالعه حاضر از طریق توجه به محورهای ارزش واقعی، کاربردی بودن، تداوم و مبتنی بر واقعیت بودن حاصل شد که توسط گوبا و لینکلن پیشنهاد شده است.   یافته ها: حاصل کار مطالعه حاضر، سه مفهوم اصلی و زیرمفهوم های مربوطه می باشند که عبارتند از: تضاد، تنش و عدم دسترسی به تجربه مستقیم   نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، تحت برخی شرایط و موقعیت ها، فرایند آموزش و یادگیری بالینی، با دشواری مواجه می گردد. ناکافی بودن موقعیت ها و فرصت های تجربه انواعی از مهارت های پرستاری در دانشجویان، منجر به احساس عدم کفایت در آنان و منجر به شکل گیری تضاد در روابط متقابل آنان می گردد که همین امر موجب تنش در دانشجو شده، در نهایت تأثیر منفی خود را بر فرایند آموزش یادگیری در بالین اعمال می کند. در این زمینه آموزش مهارت های ارتباطی و مدیریت تنش به دانشجویان پیشنهاد می گردد.